"برنارد هانری لِوی" فیلسوف فرانسوی طی مقاله‌یی در هفته‌نامه فرانسویی" لوپوئن" ّّعلاوە به پرداختن بە نبرد موصل و آزادی این شهر به موضوع همه پرسی استقلال اقلیم کوردستان در۲۵ سپتامبر آینده نیز پرداخته و نوشته: “برای او هیچ جای تردیدی وجود ندارد که تولد دولت مستقل و آزاد کوردستان می‌تواند سهم قاطع و تعیین کننده‌ای در جهت ثبات و صلح منطقه‌ای ایفا کند”.
وی در ادامە افزودە است: “در نگاه اروپائیان به رغم کشور عراق که ساخته و پرداخته دوران استعماری و آشوب‌های جنگ جهانی اول بوده و به عنوان یک دولت جعلی شناخته می‌شود، اقلیم کوردستان به عنوان یک ملت-دولت واقعی اصالت دارد. کوردستان، ریشه‌های فرهنگی عمیق دارد و به موازین دمکراسی و لائیسته، آزادی و برابری زن و مرد و حقوق اقلیت ها احترام می‌گذارد و طی این سال‌ها این موازین را در نهادهای دمکراتیک خود به درستی تجربه و به مورد اجرا گذاشته است”.
وی با قاطعیت نوشتە است کە ظهور دولت جدید مستقل کوردستان، بە ثبات منطقە خواهد انجامید."برنارد هانری لِوی" به نقش کوردهای اقلیم کوردستان عراق اشاره می‌کند و می‌گوید که در واقع پیشمرگه‌های کورد این اقلیم بودند که در ماه‌های اکتبر و نوامبر گذشته دروازه‌های شهر موصل را برای نیروهای عراقی باز کردند. این کوردها بودند که طی این سال‌های سیاه، تنها مدافعانی بودند که به تنهایی در برابر داعش مقاومت کردند، همانگونه که بریتانیا در جنگ جهانی دوم و تا سال 1941 به تنهایی در برابر نازی‌ها در اروپا مقاومت کرد. "برنارد هانری لِوی" می‌گوید: در حالی که در اگوستسال 2014 نیروهای عراقی موصل را به حال خود وا گذاشته و در برابر نیروهای افراطی داعش هیچ مقاومت درخوری نکردند، این رزمندگان شجاع کورد اقلیم بودند که طی دو سه سال گذشته پیشرفت داعش را در جبهه‌ای با وسعت بیش از هزار کیلومتر سد کردند و سپس برای عقب راندن نیروهای داعش نبرد در منطقه نبردی شجاعانه را آغاز کردند.
"برنارد هانری لِوی" می‌گوید: “روز 25 سپتامبر آینده کوردهای اقلیم کوردستان عراق برای تعیین سرنوشت نهایی خود برای ایجاد دولت مستقلی که یک قرن پیش به آنها وعده داده بودیم، به پای صندوق‌ها می‌روند. آنان این احساس را دارند که بیش از هر زمان دیگری حق دارند تا دربارەی آیندەی ملت خود به تنهایی تصمیم بگیرند”.
این فیلسوف فرانسوی می‌نویسد در همان حالی که کوردهای اقلیم کوردستان در همه پرسی استقلال شرکت می‌کنند، کشورهای جهان نیز به نحوی در مقابل این پرسش قرار گرفته اند: “آیا باید همانند آنکارا، تهران و مسکو به دیده تردید به این همه‌پرسی نگاه کرد و تلاش کرد تا این موضوع را به جهانیان القا کرد که این همه‌پرسی می‌تواند کانون تنش تازه‌ای در منطقه ایجاد کند”.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر