بزرگترین کنفدراسیون اتحادیه های کارگری اسپانیا موسوم به “کمیسیون های کارگران” با بیش از یک میلیون عضو با انتشار بیانیه ای همبستگی خود را با معلمان و کارگران و فعالین بازداشت شده در روزهای اخیر در ایران اعلام کرد:
در این بیانیه به تاریخ ۶ خرداد ۱۴۰۱ آمده است:
کمیسیون های کارگری خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط فعالان کارگری و معلمان زندانی در ایران در روزهای اخیر شد.
مبارزات طبقه کارگر در ایران برای زندگی انسانی، حق آزادی بیان و دستیابی به ابتدایی ترین حقوق پایمال شده، نه تنها در طول همه گیری کووید-۱۹ کاهش نیافته است، بلکه ابعاد گسترده تری پیدا کرده است. اعتراضات سراسری معلمان برای حق آموزش عمومی رایگان و حق تشکل، دستمزد بالای خط فقر و آزادی معلمان زندانی در سراسر کشور با حمایت دانش آموزان و کل جامعه هرگز متوقف نشده است.
اما در روزهای اخیر موج دستگیری فعالان سندیکایی، معلمان، مدافعان حقوق شهروندی و هنرمندان افزایش یافته است. با وجود سرکوب گسترده، دستگیری‌های متعدد و گزارش‌هایی مبنی بر کشته شدن تعدادی از مردم به دست پلیس و نیروهای امنیتی، اعتراضات سراسری در ایران توسط کارگران و ستمدیدگان، علیه تورم ویرانگر، فساد، غارت اموال عمومی، بی‌عدالتی‌های لجام گسیخته و نقض ابتدایی ترین حقوق انسانی در ایران در جریان است.
مقامات اطلاعاتی، قضایی و اجرایی حکومت که قادر به پاسخگویی انسانی و مسئولانه به مطالبات عادلانه طبقه کارگر و مردم محروم و تحت ستم ایران نیستند، به طور فزاینده ای به دنبال راه حل های همیشگی خود یعنی سرکوب، تعقیب، بازداشت، جعل، پرونده سازی اتهامات نخ نمای امنیت ملی، نشر و پخش اکاذیب، شایعات نادرست و بی اساس علیه کارگران و معلمان بازداشتی متوسل شده اند.
به همه این دلایل، ما به بیانیه های متعدد همبستگی بین المللی در کشورهای مختلف جهان با جنبش مستقل کارگری ایران و با تمام اقشار طبقه کارگر ایران می پیوندیم و اتهامات و توهین ها علیه اعضای اتحادیه های بخشهای مختلف طبقه کارگر، از جمله معلمان، را محکوم می کنیم.
ما خواستار آزادی فوری تمامی فعالان صنفی و معلمان بازداشت شده در روزهای اخیر از جمله رضا شهابی، آنیشا اسداللهی، ریحانه انصاری نژاد، کیوانو مهتدی، حسن سعیدی و همچنین معلمان بازداشت شده در اول ماه مه مانند رسول بداقی، جعفر ابراهیمی، اسکندر لطفی، محمد حبیبی، محسن عمرانی، شعبان محمدی، مسعود نیکخواه، محمود ملکی، رضا امانی فر، اصغر حاجب، و هادی صادق زاده می باشیم.
آزادی تشکل، بیان، تجمع، اعتراض، اعتصاب و همبستگی طبقاتی و بین المللی برخی از شناخته شده ترین حقوق اتحادیه های کارگری و رهبران آنها است. این آزادی های اساسی مندرج در سازمان جهانی کار و سایر کنوانسیون های بین المللی برای جمهوری اسلامی ایران لازم الاجرا هستند. تداوم نقض این حقوق اساسی توسط دولت ایران تنها باعث تشدید انزجار عمومی نسبت به سرکوبگران می شود و ما مجدداً تاکید می کنیم که ایران باید از مقاوله نامه ها و استانداردهای بین المللی سازمان جهانی کار که توسط این کشور تصویب شده است، پیروی کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر